„W moim życiu wędrowca nie miałem przyjaciół (…) Nie było nikogo, komu mógłbym się zwierzyć, poza otwartym niebem nad polami, wiatrem, a w nocy – ciemnością i ciszą mojego pokoju.
Teraz wiem – mówi dalej Walter, bohater powieści Anima mundi – że wystarczyłaby jedna jedyna osoba, żeby odmienić mój los. Wystarczyłoby spojrzenie, wspólnie spędzone popołudnie, przebłysk zrozumienia. Ktoś z dłutem w dłoni: dłutem pozwalającym rozbić glinianą formę, w której byłem uwięziony”.
To poruszające wyznanie owego chłopaka może posłużyć nam dla podkreślenia tego, jak ogromne znaczenie ma wychowanie emocjonalne w dzieciństwie i w okresie dorastania.
W pierwszych latach życia rozwój dziecka we wszystkich dziedzinach osiąga tempo, które już nigdy się nie powtórzy. W tym kluczowym okresie wszelkie procesy uczenia się, w tym również związane z wychowaniem emocjonalnym, zachodzą dużo szybciej niż kiedykolwiek. Dlatego też braki emocjonalne, których doświadcza się w dzieciństwie, utrudniają w szczególny sposób rozwój emocjonalny i poważnie ograniczają przyszłe umiejętności dziecka. I chociaż prawdą jest, że wszystko można częściowo naprawić w późniejszym czasie, bez wątpienia wpływ wczesnego wychowania jest bardzo głęboki. Doświadczenia emocjonalne zdobyte w pierwszym okresie życia mają szczególne znaczenie.
Dziecko z problemami koncentracji albo też takie, które jest trudne i wrażliwe, zamiast być wesołe i ufne, lub też agresywne i lękliwe, a nie spokojne i beztroskie, będzie zawsze w przyszłości mieć dużo mniej możliwości wykorzystania szans, jakie pojawią się przed nim w życiu.
Dlatego też tym, którzy w dzieciństwie otoczeni byli miłością – nawet jeśli borykali się z trudnościami i cierpieniami – dużo łatwiej jest interpretować wydarzenia w sposób pozytywny i korzystny, ufać innym, mieć poczucie bezpieczeństwa i własnej wartości, odznaczać się pewnością siebie. Z kolei dzieci pozbawione miłości mają skłonność do tego, by czuć się niepewnie, by być nadwrażliwe, by patrzeć nieufnie na relacje z ludźmi i odczuwać niezadowolenie.
Jeśli będziemy sobie zdawać sprawę z tego, jak wielki wpływ na kształtowanie stylu emocjonalnego człowieka (a w konsekwencji, na całe jego życie) mają doświadczenia emocjonalne – pozytywne i negatywne – we wczesnym wieku, nie zmarnujemy tylu okazji do wychowywania uczuć, które pojawiają się co dzień.
Fragment książki Alfonso Aguiló – „Wychowywać uczucia”.
